آیا همسریابی اینترنتی امکان پذیر می باشد؟

به نظر می رسد سایت هایی با عنوان همسریابی با ایجاد یک فضای گفت و گوی برخی به ظاهر تلاش کردند شرایطی مشابه مدل خواستگاری و آشنایی های ابتدایی را در خود جای دهند و این که کاربر بتواند با جواب دادن به یک سری سوالات که در هنگام ثبت نام از او پرسیده میشود شریک زندگی خویش را بیابد کمی جای بحث دارد.

آیا این روند کارشناسی شده و مورد وثوق روان شناسان و جامعه شناسان و نیز مشاوران عرصه زندگی خانوادگی می باشد یا خیر؟

و اصولاً چنین چیزی ممکن است که کاربر از راه یک صحبت اینترنتی و جواب دادن به یک سری از پرسش ها که در هنگام ثبت نام به عنوان اطلاعات از او پرسیده می شود،توانایی یافتن همسر مورد نظر خویش را خواهد یافت؟

پاسخ به این پرسش که واقعا ما آیا به همسریابی اینترنتی نیاز داریم یا نه جای گفت و گوی بسیار زیادی را طلب می کند.

در جامعه امروز ما ازدواج با مشکل تأخیر البته نبود انگیزه در جوانان برای ازدواج دست و پنجه نرم می‌کند. بحرانی که در نتیجه این بحران سن ازدواج بسیار بیشتر از حد معمول گشته است و البته بقای خانواده ها نیز بعد از ازدواج کمتر گردیده است. از نگاه دیگر در زمانیزندگی می‌کنیم که مرزهای دنیای واقعی و دنیای مجازی چندان تفاوتی نسبت به هم ندارند و ارتباطات اشخاص با همدیگر بسیار گسترده تر از زمان گذشته است.

در زمان های گذشته روابط افراد مربوط به دنیای واقعی و انسان های اطراف خود بود اما در دنیایی که اکنون خلق کرده ایم و با استفاده از فضای مجازی و اینترنت این گستردگی بسیار افزایش یافته است و هر چه انسان هایی که میتوان با آنها تبادل نظر و اطلاعات داشت بسیار افزایش یافته است و دیگر مکان در فضای مجازی مفهومی ندارد و شما انگار در یک فضای رودررو با یک شخصی که در آن سر دنیا زندگی میکند میتوانید وارد مباحثه شده و به تبادل اطلاعات بپردازید.

و البته این دنیای ما از طریق فضای مجازی گسترش یافته است زیرا به سادگی می توانید با هر کسی که در فضای مجازی فعالیت دارد به سادگی به گفت و گو بپردازید و ارتباط و آشنایی های مجازی چندان تفاوتی در زمینه ذات آشنایی با فضای واقعی و دنیایت را به ما ندارد.

بخش زیادی که فضای مجازی در زندگی امروزه ما به دست گرفته است و نیز بحرانی که برای ازدواج در اذهان جوانان به وجود آمده است باعث گردیده است که مجردها و کسانیکه ملی در گرو ازدواج دارند رو به سوی سایت‌های همسریابی و فضاهای مجازی اینچنینی بیاورند.

فضاهای این چنینی که به تبع زندگی مدرن ما شکل گرفته اند را نمی توان نصب نمود به هرحال امکانات و تکنولوژی چنین اختیاری را در حیطه دسترسی انسان قرار داده است تا از آن به نحو احسن استفاده کند و خود هدف نیز مهم است که آیا ما از این ابزار چگونه استفاده می کنیم و هدفی که از به کارگیری این ابزار داریم به کجا ما را رهنمون خواهد شد.

عمده مشکلات ازدواج هایی که از طریق فضای مجازی صورت می‌گیرد کسب شناخت ناقص است و در این ازدواج ها معمولاً شناخته کامل و تام و تمام صورت نمی گیرد و بیشتر مدعیات طرف مقابل را میتوان از دور به نحوی آزمایش کرد که شاید میزان پاسخگویی این آزمایش به مدعیات شخص مقابل چندان جای اطمینان کافی نداشته باشد. و البته ما می‌دانیم که به هیچ وجه در امر مهمی چون ازدواج نمی توان به روش شناخت منحصربه‌فردی تکیه کرد چون معلوم نیست که آیا آن روش کسب اطلاعات می‌تواند آگاهی‌های درستی به ما بدهد و یا خیر.

و همانگونه که ذکر شد در فضای مجازی و از طریق اینترنت و بالاخص از طریق سایت همسریابی شاید نتوان آن اطلاعات مفیدی که برای تصمیم‌گیری در مورد امر مهم ازدواج وجود دارد را به دست آورد.

و ااما باید اشاره کنیم که پنهان کاری هایی که در آشنایی ها و ارتباطات از طریق فضای مجازی صورت می‌گیرد بسیار بیشتر از آن چیزی است که در فضای واقعی رخ می‌دهد چون در فضای مجازی به سادگی میتوان دروغ گفت و اثبات دروغ بودن آن برای فرد مقابل به سادگی صورت نمی‌گیرد در فضای واقعی به سادگی می‌توان با چند تحقیق محلی شاید پرده از مشکلات و مسائلی برداشت که در فضای مجازی این امر ممکن نباشد.

و آیا این پرسش همچنان ادامه خواهد داشت که ما می توانیم به سایت همسریابی اعتماد کنیم یا نه و اصولاً هیچ کدام از سایت‌های همسریابی خود را در قبال مدعیات کاربرانشان مسئول نمی دانند و همه آنها اشاره کردند که باید از مدل تحقیق سنتی طیبه درستی مدعیات فرد اندیشید.